Çantada keklik değil; eş...

Fazla naz aşık usandırır - on dokuzuncu bölüm

-Terapiste gidemedik. Gitmedi...

-Ara vermeye mi devam ediyoruz, bıraktık mı belli değil...

-Laf oyununda iyi değilim.

-Laf cambazlığını beceremediğim ya da konuşsak bile sorunu çözemediğim için uzman desteği almaya karar vermiştim...

-Şimdi de gecenin ilerleyen saatlerinde konuşarak kendimi anlatabilecek gücü bulamayacağım
düşüncesindeydim.

-Terapistle görüşme öncelerinde yazılı olarak iletmeye çalıştığım metinleri dinleyip dinleyemeceğini sordum.

-Sabırla dinledi. 

-Arada hesap da sordu.

-Çözemedik... ..

-Konuşmaya başladığımızda ümit vericilikten uzak kaldığımızı düşünüyorum... 

-Amacımız; “Birbirimize birşeyleri kabul ettirmek mi?” yoksa “Aramızda olması gereken ilişkiyi canlandırmak mı?” istiyoruz....

-Gayret göstermek ne demek?

-Oturup dua etmek, çeşit çeşit tespihler çekmek mi?

-Bunlara itirazım yok.

-Ama yeterli de göremem.

-“Estetik anlayış”, sadece dışarıya gülen yüzünü gösterecek. Başkaları için gösterilen duyarlılık, başkalarına verilen emekler eşinden esirgenecek.... Evdeki / eldeki önemli olmayacak. O nasılsa “çantada keklik!” kalacak.

-Sızlanınca “Sen paronayaksın“ çağrışımlarına vurgu yapılacak!

-Uykusuzluktan bayılıncaya kadar, gece yarılarına kadar yan yana oturup televizyon seyredilecek, sonrada yatıp uyunacak.

-“Ben yaklaştığım zaman tepki vermiyorsun!” hesabı sorulacak.

-Önemsenmiyorsam, şikayet etmek yerine tepkisiz kalmayı tecih ediyorum. Bekliyorum. ...

-Uzman desteğine olan ihtiyacım devam ediyor.

-Hesap sorulurken, sanki sorun bugündeymiş gibi konuşulmasını anlamlı bulmuyorum.

-Madem konuşuyoruz, geçmişe de dönmek durumundayım.

-Açıklamak isterim. 1989-1991 dönemindeyiz. “Bak onlar sadece hafta sonu bir kez birlikte oluyorlar. Biz .... “ birlikte olmanın mukayesesi, ya da sayılarla ifadesi ne kadar anlamlı?

-Başka çağrışımlar da ön plana çıkıyor; “Menepoz dönemine kadar tek taraflı korunduk. Tedbirleri hep tek taraflı aldık. Doğal olmak yerine, araya hep birşeyler koyduk.

-... .. “dur akıtma, ... .. bak kirlendi, dur.... “ ... .. doğallığı engeller durumdaydı.

-Mide bulandırıcı vurgusu ön planda gibiydi....

-Bir ömür geçti.

-Doğal akış içinde yeni durumdayız.

-Korunma ihtiyacı kalmadı.

-Doğallığa karşı koymak için ses çıkarılamayınca; bu sefer rakamlar vb. ön planda tutulmaya başlandı.

-Azgın teke sendromu konuşulur oldu.

-Terapist görüşmeleri sonrasında; artık yüksek sesle dile getirilmiyor.

-Kendi kendime soruyorum. Ben ne istiyorum?

-Cevabım basit: “çantada keklik değil, eş olmayı...”

   *Saniyeler ya da bir elin parmakları kadar dakikalarla sınırlamayan,

   *Başkalarına verilen değer ve harcanan enerjinin ortaya konduğu,

   *Estetik anlayışın ihmal edilmediğ,

   *Sözlerin uygulamaya yansıtıldığı birliktelik olarak hayal ediyorum.