-... .. Günlük teleşın rügârında savrulmamak ve önemli olanları
atlamamak için bir tedbirimiz var mı?
-Örnek verecek olursak...
-Her gün kitap okuma plânımız var mı?
-Sevdiğimiz ve önem verdiğimiz dostlarımızı en son ne zaman aradık?
Yoksa “Hep ben arıyorum artık
aramayacağım.” diyerek vaz mı geçtik? (Böyle davranmakla, kendimize
yapacağımız iyiliği ertelemiş ve oluşacakgüzel duyguları da engellemiş oluruz
ne yazık ki.)
-Peki, çocuklarımızı (o gün yoğunluk derecemiz ne olursa olsun)
kucağmıza alıp seviyor, okşuyor muyuz? Ben, bitmedik iş görmedim;
fakat yoğunluklar arsına sıkışıp kalmış yığınla sorumluluk gördüm. Daha sonra telafisi olmayacakları atlıyor, telafi edilebilecekleri baş köşeye yerleştiriyoruz.
fakat yoğunluklar arsına sıkışıp kalmış yığınla sorumluluk gördüm. Daha sonra telafisi olmayacakları atlıyor, telafi edilebilecekleri baş köşeye yerleştiriyoruz.
-Eşimize onun bizim için
“vazgeçilmez” olduğunu en son ne zaman söyledik?
-Başucu kitabımız Kur’an-ı Kerim’i en son ne zaman ailece okuyup kritik
ettik ve onun diriltici, huzur bahşedici iklimine uçuş yaptık? Kaç sabah ailece
namaz kıldık ve şükür haleleriyle yüzümüz, gönlümüz aydınlandı?
-Kaç kere öfkemizin bizi sürükleyeceği karanlık denizlerden Sabır
Burağı’yla engin vahalara ulaştık?
-Kaç kere haklı olduğumuz halde tartışmayı kestik ve sukûnet limanında
dostça konuşmayı denedik?
-... .. Annemizin, babamızın ve çocuklarımızın hakları başta olmak üzere
(kendimizi de unutmadan), önceliklerimizi önem sırasına göre listeleyelim. ...
... Tüm bunları başarabilmek için Allah’tan yardım isteyelim. ... .. kırmızı
kalemi elimize alalım, hayat metninin anlamını kavrayıp önemli yerlerin altını
çizerek ... .. önemlileri öne geçirelim... ..
*Hayat Filminden Kurtarıcı Kareler ı – Saliha Erdim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder