Son çağrı *

Bireysellikten birlikteliğe

-... .. Evin dışında geçirilen zaman arttıkça, ebeveynler ve çocuklar arasındaki iletişim de azalıyor. Gençlere sorulduğunda, anne babalarıyla yüz yüze bakmak zorunluluğunda olmak istemediklerini söyler oldular. Evdeyken de odalarına çekilmek istemeleri ya da salonda otururken bile cep telefonlarıyla oynamaları durumun vahametini
anlatır sanırım. Ailede her bir jenerasyonun getirdiği doğal kuşak çatışması sorunları evdeki tartışmaları artırırken, ergenleri ve çocukları kendi içlerine daha fazla çekilmeye götürüyor.

-Geleceği çok önemseyip para kazanmayı ve gelecekle ilgili planlar yaparken
sosyalleşmeyi unuttuğumuz için daha çok Batı’ya benzemeye başladık. Akşam kazara misafir gelecek olsa ödümüz kopuyor; keyfimiz kaçacak, televizyonun önünde gerinerek uyuklayamayacağız diye. Diğer insanlara açamadığımız evlerimizde uyuklamıyorsak eğer, kavga ederek ya da çocuğun okul başarısı hakkında konuşarak geçiriyoruz zamanı. “Bugün dersler nasıldı?” sorusundan baygınlık geçiren gençler, çareyi odalarına kaçmakta ve bizimle daha az karşılaşmakta buluyorlar. ... Komşumuzdan kaçıyoruz.... Anne babamızdan uzaklaşıyoruz...

-İnsan terbiyesi salt bilgiyle değil, ilişkiler ağı içinde şekillenir. ... ..

*Yaşarken kaybettiğimiz hayat - Nazlı Özburun