Biyolojik anne bebeğini bırakıp gidiyor. Evin hizmetçisi bebeği büyütüyor. Çocuk onu anne biliyor. Yıllar sonra biyolojik anne geri dönüyor ve bu çocuk benim çocuğum diyor. Hayır diyor hizmetçi, onu ben büyüttüm. Hasta olduğunda başında ben bekledim, yere düştüğünde yarasını ben sardım, başı ağrıdığında başını ben sıvazladım.
Hâkim bir daire çiziyor. Çocuğu da dairenin tam ortasına yerleştiriyor. Her iki kadına da çizginin dışına çocuğu kim çıkarırsa onun gerçek anne olduğuna hükmedeceğim diyor. İki kadın da tutuyor çocuğun kolundan. Hizmetçi birkaç saniye sonra bırakıyor. Biyolojik anne hınçla
çocuğu çizgiden dışarı aşırtıyor. Hâkim çocuğu hizmetçinin olduğuna karar veriyor. Nasıl olur diyor biyolojik anne. Çizgiyi ben geçirttim. Çünkü diyor hâkim, o da çocuğun kolundan tutsaydı çocuğun kolu çıkardı. Merhamet kimdeyse anne odur.
çocuğu çizgiden dışarı aşırtıyor. Hâkim çocuğu hizmetçinin olduğuna karar veriyor. Nasıl olur diyor biyolojik anne. Çizgiyi ben geçirttim. Çünkü diyor hâkim, o da çocuğun kolundan tutsaydı çocuğun kolu çıkardı. Merhamet kimdeyse anne odur.
*Son Beş dakika – Fatma Barbarosoğlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder