Charlie Chaplin; çok acılı ve meşakkatli bir hayat öyküsünün ertesinde,
mutluluğu ve huzuru yakaladı...
Dünyayı
güldüren adam aslında, kendi acısını unutmak için insanları güldürmeye
çalışıyordu...
70. doğum
gününde, hayatından çıkardığı dersleri anlatan bir yazı kaleme aldı...
O yazıdan
pasajlar aktarıyorum size...
HAYATIN
BANA YAPTIĞI UYARILAR...
Kendimi gerçekten sevmeye
başladığımda anladım ki; Duygusal acılar ve keder yapılmış birer uyarıydı
bana... Kendi gerçeğime karşı yaşadığımı anımsatıyorlardı...
Biliyorum bugün buna ‘özgün olmak’ diyorlar...
İNSANIN KENDİSİNİ ZORLAMASININ...
Kendimi gerçekten sevmeye
başladığımda...
Zamanı gelmediğinde ve o kişinin hazır olmadığını bildiğin
halde, istediğini yaptırmaya zorlamanın...
Zorladığın kişi bizzat kendin de olsa, çok utanç verici
bir şey olduğunu anladım...
Bugün buna; “kendine
saygı duymak” deniyor...
BAŞKALARININ
HAYATINA ÖZENME...
Kendimi gerçekten sevmeye
başladığımda, başkalarının hayatlarına özenmekten vazgeçtim... Önüme çıkan
zorlukların;
Olgunlaşmam için aşmam gereken
engeller olduğunu fark edebildim...
Günümüzde buna “bilgelik” dendiğini biliyorum...