İnsanın çalışması, üretmesi bütün doğal içgüdü ve
dürtülerin doyumu, toplumsal güdülerin yarattı gereksinimlerin giderilmesi için
gerekli, hatta zorunludur. ... .. İnsan
çalışıp ürettikçe ve ürettiği ürünleri gördükçe kendisine güvenir.
Yaptıklarıyla saygınlık kazandıkça, kendisini gerçekleştirmek olanağını bulur.Üretim sürecine etkin bir biçimde katılan
insan, içinde yaşadığı toplumun bir parçası olduğunu, kendisine gereksinim
duyulduğunu hisseder. Toplumla bütünleşen kişi, birlik ve beraberlik duygusunu
daha iyi algılar.
-Çalışmak, üretmek çağdaş insanın temel
davranışıdır. Ruh sağlığının sürdürülmesinde önemli kaynaklardan biridir. Çalışmayan insanda ruhsal denge bozulur.
Ruhsal dengesi bozulmuş birçok insan için çalışmak en iyi tedavi yolu olarak
kullanılır. ... .. Geçmiş çatışmaların bıraktığı üzüntülerden, günlük
sorunların yarattığı kaygılardan, yaşam savaşının verdiği sıkıntılardan uzak
kalabilir. Çalışan insan sürekli
olarak kendisini geliştirmek, değiştirmek ve yenilemek olanağını bulur. Değişik
kişiler ve nesnelerle bağlantı kurar. Böylece yaşama daha sağlam biçimde
bağlanır. ... ... Çevresinde bulunan canlı cansız bütün yaratıklarla kendisi
arasında duygusal bağlar kurabilir. Her şeyin duygularında ve düşüncelerinde
bir yeri, rolü ve değeri olur. İnsanın benimsediği her yeni bağlantı kişiliği
oluşturan önemli bir katkıdır. Çalışmadan
akıp giden zaman bireysel ve toplumsal bütün kötülüklerin kaynağıdır. Çalışmayan insanın kendi kişiliğine ve
çevreye sayısı azalır. ... .. Üretim sürecine etkin ya da edilgen biçimde
katılmayan kişi, kendini toplumdan soyutlanmış hissederek yanlızlık ve
yabancılaşma duygusuna kapılır. Kaygı ve gerilimler başlar. Ruhsal dengesizlik
ve bocalamalar ortaya çıkar. Davranış ve uyku bozuklukları, kötü alışkanlıklar,
bağımlılıkla ve tutsaklıklar görülür.daha iyi algılar.
*Kaygıdan Mutluluğa Kişilik – Prof. Dr. Özcan Köknel
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder