-... ..
benmerkezci anne çocuğuna çok tutkundur. Çocuğunu çok sever. O yüzden farkında bile
olmadan her şeyi çocuğunun adına düşünür. Onun adına karar verir. Çocuğunun
adına soru sorar. Çocuğunun adına cevap verir. Çocuğunun adına gler. Çocuğunun
adına aplar. Gelecek planlarını çocuğu için kendisi yapar. Benmerkezci bir anne
kendini çocuğunda yaşar. Ama çocuğun kendisi yaşamaz. Çocuk, kendi kişiliğini ve
kimliğini yaşayamaz, geliştiremez. Gülünecek yerde gülemez, ağlanacak yerde
doyasıya ağlayamaz.. ..
Peki,
anne neden çocuğunu yok ederek kendi çocuğunda yaşar?
-Çocukluk
yıllaruında kendini ve çocukluğunu doyasıya yaşayamamış bir kız çocuğu, büyüyüp
kendisi anne olduğunda kendi çocuklarında çocukluğunu yaşamaya başlar. ... ..
Kendi hayallerini çocuğunda yaşatmaya gayret eder. Belki anne çocukluğundan
beri doktor olmayı hayal etmektedir; ... .. Böylesine bir anne çocuğunun doktor
olması için elinden geleni yapacaktır. Böylesi,ne bir annenin çocuğu ortaöğretim
bitirme sınavlarında başarısız olmamalıdır. Lisede normal liseye gitmemelidir.
Üniversitede yüksek puan almalıdır. O yüzden bu anne cebinde olsa da olmasa da
çocuğunu dersanelere, kurslara; gerekirse özel derslere göndrmek zorunda
hisseder kendini. Böylesi bir anne için çocuğun başarısızlığı, ona ızdırap
verir. Sanki başarısız olan kendisiymiş gibi öfkelenir, sinirlenir veya
hırçınlaşır.
-İşte bu
anne, çocuğuna karşı sevgi ve merhamet doludur; ama bilinmez bir nedenle
çocuğunun başarısı için çok çaba sarf eder. Hâlbuki çocuğun kendisine sorsanız,
çocuk bırakın doktor olmayı, kan görmeye bile tahammül edemeyen duygusal bir
dünyaya sahiptir.
-... ..
Çocuğunun kendisinden habersiz ve izinsiz birşeyb yapmasına izin vermeyerek
kendine bağımlı hale getirir.... ..
*Annelik Sanatı - Pedegog Adem Güneş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder