… .. İnsanların doğaya karşı giderek
daha düşmanca davranmaları. Varoluşumuzla bağlı olduğumuz doğadan, aklımız
nedeniyle ayrılmaktayız. Doğanın “garip bir varlığı” olan bizler, Mesihçi
vizyonlarda dile gelen doğa ile insan arasındaki işbirliği ve uyumu bir yana
bırakıp, doğaya egemen olmaya, onu kendi amaçlarımız doğrultusunda kullanmaya
çalışmakta, doğanın dengesini bozmakta ve onu bozulup yok olmaya itmekteyiz.
Doğayı fethetme arzusu ve doğa düşmanlığı zihnimizi öylesine köreltmiş ki,
doğal kaynakların da bir sonu olduğunu ve bir gün
tükenebileceklerini, ayrıca doğanın insandaki bu sömürücü tutuma karşı kendini savunabileceği gerçeğini bir türlü göremiyoruz.
tükenebileceklerini, ayrıca doğanın insandaki bu sömürücü tutuma karşı kendini savunabileceği gerçeğini bir türlü göremiyoruz.
*sahip olma ya da olmak iki varoluş biçimi üzerine
bir inceleme & Erich Fromm
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder